#vmadventure Lisboa streetlife +VIDEO

Beautifull lightning at Parque das Nações

Al een aantal dagen zwerf ik zonder mijn fiets rond door de straten van Lisboa.
Geen zadelklachten maar wel vermoeide voeten, Lisboa nodigt mij uit om deze stad te ontdekken.

Zo liep ik vandaag naar het moderne Lisboa, Parque das Nações waar de wereld tentoonstelling plaats vond. Na 8 km gelopen te hebben kwam ik er achter dat de trein niet zo'n gek idee was voor de terugweg. Het was zeker de moeite waard om deze unieke plek te bezoeken.

Prachtig hoe deze stad leeft in de nacht. Het grote witte station is een bouw werk van mijn favoriete architect Santiago Calatrava. Eerder bezocht ik van hem bouw werken in Valencia en Luik.

Zie de abstracte kant van Lisboa in de video

A new classic Jersey

My vintage Castelli cycling jersey 

Grote steden hebben alles te bieden zou je dan denken.
Na een aantal dagen research naar retro wielershirts had ik vele hoeken van Lissabon gezien.
Toen ik op 1 straat afstand van mijn hostel een vintage shop binnen liep kwam ik dit Castelli Wollen shirt tegen. Die was dus voor mij.

Eat it when you need it

De Portugese Francesinha bevat 1300 calorieën

''Eat it when you need it''

Dat is het motto wat mijn motor draaiend houd. 

Als ik in de ochtend om 9:30 de fiets pak zit ik vaak om 13:00 aan een goed lunch.
Het Spaanse menu van de dag of een Portugese Francesinha ( Sandwich met vele lagen vlees,kaas en ei). 
Hiernaast eet ik in mijn rust dagen veel pasta,vis,fruit en melk producten. 
Momenteel bevind de teller zich op 3264 km en de calorieën die tikken ook lekker door.

#vmadventure On my way to Lisboa + VIDEO

Nee dit is niet de Golden Gate Bridge
Dit is Lisboa

Na een nacht door gebracht te hebben in een zowat leeg Hostel verliet ik Ericeira.
Op weg naar Sintra, een stad die op de UNESCO werelderfgoed lijst staat.

Voor dat ik in Sintra was nam ik een bezoek aan de Lidl. Een vriendelijke man probeerde aan mij een kalender te verkopen. Deze beste man had het waarschijnlijk niet breed dus ik bood hem een blikje cola aan, wat hij dankbaar in ontvangst nam. Ja het verschil tussen arm en rijk is mij op deze reis wel duidelijk geworden.
Dat Sintra tegen een helling ligt wist ik, er volgde dan ook een mooie klim naar het centrum. Wat volgde was een sprookjse achtige stad. Deze achtbaan afdalingen waren een groot plezier en hadden wel iets weg van de Efteling. Al moest er wel opgelet worden op deze smalle wegen.
De volgende bestemming was Cascais een kustplaats voor Lissabon. Tijdens een korte pauze kwam ik in gesprek met een 58 jaar oude Oostenrijkse Mega Marathon loper. Ja hij had in Zwitserland een 85 km lange berg marathon gelopen (RESPECT). Hij was geboeid door mijn reis en had zelf ook de plannen om dit te gaan doen.
Lissabon was niet ver meer, en met de wind in de rug schoot het dan ook aardig op. Een lokale renner passeerde mij op een racefiets. Dit tempo kon ik wel bijhouden en ik kwam met hem in gesprek. Hij was aan het trainen voor de komende Mountainbike marathons. Ondertussen kreeg ik een rondleiding door Lissabon. Hij vertelde mij ook dat ik niet met de fiets over de brug kon. De enige optie is de boot of de trein nemen. Na onze Strava gegevens te hebben uitgewisseld gaf hij mij een gratis kaartje voor de boot.

In Lissabon trok het Golden Tram 242 hostel mijn aandacht, dit is dan ook mijn hostel tm zondag. Later bleek dat ze dit jaar de prijs van Werelds beste hostel hebben gewonnen. De komende dagen is het tijd om Lissabon te verkennen.


http://www.goldentram242lisbonnehostel.com

#vmadventure From coast to coast Peniche - Ericeira + VIDEO

Rots sculpturen Peniche

Het was tijd om de surfplank in te ruilen voor de fiets. Na een week surfen keek ik dan ook uit om de fiets te pakken. De week bij Maximum Surf Camp Baleal/Peniche was een super ervaring. Ze hebben me veel bijgebracht met surfen en ik heb veel leuke mensen ontmoet.

De rotsformaties in Peniche aan de kust trokken eerder mijn aandacht. Dit was dan ook de eerste stop op mijn route. Na wat video beelden geschoten te hebben verliet ik Peniche. De route ging het binnen land in en bracht me opnieuw terug naar Santa Cruz aan de kust. Onverharde paden door heuvelachtig landschap maakte het compleet. Ericeira stond op de borden, diverse locals hadden me getipt over deze stad. Borden met world surf reserve gaven aan dat ook dit een uitval basis is voor vele surfers.

Aan de kust vond ik een het Lone Surf Hostel waar ik dan ook de nacht zou door brengen. Opnieuw kreeg ik weer een kamer met zeezicht. Morgen gaat de route verder richting Sintra,Cascais en Lissabon.

#vmadventure Everybody loves Peniche in the sunshine + VIDEO

Peniche (Baleal)

23 November 2014 

"Everybody loves Peniche in the sunshine"

Song: Roy Ayers

"Everybody loves the sunshine"

#vmadventure Figueira da Foz - Nazare - Peniche + Video

Surfen is fun Bron: Maximum Surf Camp

Na een week in Peniche op een surfplank te hebben gestaan was het tijd om de video te editen.
Hier de video van mijn reis die ik maakte van Figueira da Foz - Nazare - Peniche.
Het surfen was een hele andere ervaring een meditatie voor de mind en een belasting voor het hele lichaam. Maandag verlaat ik Peniche in de richting Lissabon opzoek naar meer #vmadventure

Zie hier mij rit naar Peniche

#vmadveture Figueira da Foz - Nazare - Peniche day 1&2

#Vmadventure Figueira da Foz - Nazare dag 1

1 van de dingen op mijn lijstje
#Bigwave surfers spotten Praia da Nort Nazare

In de zomer moet Figueira da Foz helemaal top zijn. Nu is het een verlaten badplaats maar wat een prachtig strand. Voordat ik Figueira da Foz verlaat steek ik haar rivier over. Vele schepen verlaten deze rivier en bedwingen hier de oceaan.

Achter me hoor ik een groep wielrenners aan komen. Een Cancelara look a like legt me uit dat ze naar Leiria gaan. Als ik mijn plekje heb gevonden in hun peleton, lift ik een stukje mee. Bij een weg restaurant verlaat ik hun groep en bestel ik een Franceshina. Dit is een heftige Portugeese vlees,kaas en ei tosti waar je de motor draaiend mee houd. Een Portugeese dame brabbelt wat tegen me en geeft met twee kussen. Nee dit is niet de plaatselijke ronde mis maar een oude snoeper.
Ik vervolg mijn weg langs de kust. Prachtige kliffen en gigantische golven volgen. Later strand ik in een eetcafe en bestel ik een hele kip met rijst en groenten. De eigenaar vraag of ik de hele kip wil omdat deze normaal voor twee personen is. Ja hij heeft hier temaken met een uitgehongerde fietser. De na bij gelegen surfshop eigenaar is onder de indruk van mijn mannier van reizen en raakt niet uitgepraat. Hij legt me alles uit over het surfen en de lokale spots. De volgende bestemming is Nazare. In Nazare bezoek ik eerst Praia da Nort.
Ik heb geluk Garret Mcnamara en een duitse bigwave surfer zoeken voor grote golven. Wat een spektakel om deze surfers in samenwerking met de Jetski te zien. In Sieto da Nazare vind ik wat later een pension met zeezicht. Het was weer een dag op en top genieten.




#Vmadventure Nazare - Baleal dag 2 

Mijn nieuwe hangout voor de komende dagen
Maximumsurfcamp Baleal

Vorigjaar trok de foto van Farol da Nazare mijn aandacht. Een op een klif gelegen vuurtoren met op de achtergrond de grootste golf ooit gesurft door Garret Mcnamara.

Farol da Nazare vorigjaar
Biggest surfed wave ever

Dus na het ontbijt zocht ik deze plek op. Een prachtige combinatie een klif boven de oceaan, dit voelt als het einde van de wereld #magisch. De weg terug is een straffe beklimming maar die gaan er nog meer volgen vandaag. Vervolgens bezoek ik de boulevard van Nazare waar duidelijk word dat vishandel een grote factor speelt hier. Enkele toeristen dwalen hier nog rond. Een oude dame probeert aan mij een appartement te slijten voor 20 euro per nacht. Nee, nee ik ga vandaag naar Peniche. Dit moet het Californie zijn van Portugal. Even de fiets aan de ketting, tijd voor een aantal surflessen.
Een steile klim volgt met aan mijn rechterkant: de oceaan en aan mijn linkerkant: de bergen en het platteland. Dit zijn wegen waar ik van hou en ik fiets dan ook op mijn gemakje en geniet volop. Na wat stadjes aan de kust brengt de weg me door dichtbegroeide bossen naar een groot kasteel. Peniche is nog 20 km en in een rechtelijn fiets ik terug naar de oceaan. Via Ferrel bereik ik Baleal een surf mekka. Wat moet Peniche zijn als Baleal deze prachtige sfeer bied. Iets verder kom ik in het wat minder spectaculaire Peniche. Een man uit Oostennrijk adviseert me een Surfcamp. Een hostel inclusief surflessen en materiaal. Samen met hem fiets ik terug naar Baleal. Hier word ik vriendelijke ontvangen door de lokale surfdudes. Morgen is het tijd om met 4 uur surf ervaring te beginnen aan een aantal dagen les. De fiets gaat aan de ketting en veruil ik voor een plank.
Let's surf !

Travelling by bike,motor,sailboat,foot,camper ....

Op mijn reis ben ik vele reizigers tegen gekomen.
Ze hadden allemaal het zelfde doel " Avontuur "

#A backpack full of experience

Vele Backpackers reizen per trein en vliegtuig

#You never walk alone

Hikers van alle uithoeken van wereld lopen de Camino Santiago Compostella

Jack Burrus (USA) at the Camino

#Where the wind go's 

Quadrophenia verliet per zeilboot(je) Engeland en ligt nu voor enkele tijd in Porto.

England-Porto
http://3trees.wordpress.com

#The freedom of a motorbike

Bryan Sarg (USA) heeft zijn motor uit Amerika meegenomen. Na Europa reist hij door tot in Zuid Afrika en rijd hij de zelfde weg terug.

http://fightgravitybymoto.wordpres.com

#My bicycle brought me everywhere

Travis Gillespie (AUS) heeft zijn reis voltooid. Edingburgh (Schotland) - Lissabon (Portugal) in 77 dagen (4482 km). Samen met Travis en de Ier Cathaior Patrick fietste ik langs de westkust Frankrijk.

Travis, Patrick and me and a friendly french family

#You are never to old to explore the world

Daarnaast kom ik vele gepensioneerden tegen die er met de camper op uit trekken.

#Searching for the perfect wave

Ook zijn er nog de vakantiefietsers die met hun surfboard als bagage de kust langs fietsen op zoek naar de juiste golven.

#The conclusion of this all

Het blijkt maar weer "Life is on big adventure , it's what you make of it"

Sagan Sensatie Video

Peter Sagan, wat mij betreft de clown van het wielrennen.
Hij weet altijd ons te verassen met vreemde moves op zij fiets.
Kijk zelf naar de 7 min Sagan Sensatie

#vmadventure Aveiro to Aveiro ? + Video 12-11-14

Aveiro,Portugal 12-11-14

Na een goed ontbijt en goed gesprek met een motor muis/avonturier uit Amerika verliet ik het hostel.
12:00 was het en ik had 70 km te gaan naar Figueira da Foz. De weg zoeken was niet gemakkelijk, alles leide naar de autosnelweg.

Eerst maar even wat eten in de lokale pasteleria. Hier kwam ik ingesprek met een oudrenner uit Portugal die me weer voorstelde aan een Nederlander die hier al 40 jaar woont. Toen ik op mijn klok keek was het ondertussen 14:00. Dus ik moest gaan en vervolgde mijn route met nog heel wat te rijden kilometers.
De route verliep erg moeizaam met het wegennetwerk hier. Een lekkeband volgde en het was 15:00.
Na de band vervangen te hebben, wou ik hem op pompen. Helaas de pomp had ik vergeten in het Hostel in Aveiro. Aveiro wou bleikbaar dat ik nog niet vertrok. Een lokale inwoner hielp met met het op spanning brengen van mijn band.

Vervolgens keerde ik terug naar het Rossio Aveiro Hostel. Het weer bepaalt wanneer ik verder trek richtig Figueira da Foz want er komt nog heel wat uit de lucht vallen deze week.

#vmadventure Portugal in the rain

A sunny Hostel in Aveiro
Rossio Aveiro Hostel

Porto heb ik achter me gelaten en de route heeft me in het Zuidelijke Aveiro gebracht. Prachtig hoe je met 70 % zachte regen en 30 % harde regen met een glimlach nog kan rond fietsen. Ja goede kleding en een beetje gek zijn is het geheim.

Porto gaf me geen kans voor een warming up en na de bekende Dom Luis brug over te steken ging de weg omhoog het dal uit. Vervolgens zocht ik de kust op voor een wat vlakkere route. Wow wat heb ik die oceaan gemist, prachtig de kracht van de golven en de zilte lucht. Er schuilt dus toch nog een echte Zeeuw in me. De route was door het grijze weer wat somberder geworden. De gebouwen met gekleurde tegels gaven wat kleur op deze grijze dag. 

Bij een korte stop hoorde ik achter me "Alles goed" met een Portugees accent. Een Portugees vertelde mij over zijn tijd in Amsterdam, hij had hier gewerkt. Hij vroeg of mijn fiets te koop was en keek met een grote glimlach naar de stalen ros. De koop ging natuurlijk niet door en ik vervolgde mijn weg. De laatste kilometers hield het op met zachtjes regenen en riep ik "is that all you have, I can have you !" Gek genoeg het hielp even ging het wat rustiger regenen. Even ja vervolgens kwam de oceaan weer uit de lucht gevallen. 

Gelukkig kwam in daar in Aveiro in een heerlijke comfortabel Hostel terecht #RossioAveiroHostel. Goede keuken, prachtige woonkamer en een goed bed hopen dan maar. 

www.aveirorossiohostel.com

#vmadventure Lamares to Amarante to Porto 6&7 november

Afdalen door het grote donkere bos

Lamares to Amarante  5 november

Na een nacht in een groot,leeg en net nieuw hotel werd ik om half 9 verwacht voor het ontbijt. Het ontbijt werd klaar gemaakt in hun restaurant 1,5 km verderop. Nu had ik er al weinig vertrouwen in dat ze er zo vroeg zouden zijn en dat klopte dan ook, alles was nog gesloten. Dus ik maakte buiten gebruik van hun WIFI en bracht zo mijn tijd door. Onder een blauwe hemel maar in de ochtend kou. Half 10 kwamen ze dan ook op dagen, ze zaten er echt mee. Nou gelukkig maak ik me niet zo gauw druk en ben ik al een beetje gewend aan deze zuidelijke cultuur.

Na een goed ontbijt vertrok ik naar Vila Real een stad. Eindelijke een stad met winkels,banken,bedrijven en een grotere bevolking. Na 2 dagen plattelandsleven ben ik daar toch wel even blij mee. Bah vieze stinkende auto's vervuilen deze stad, dus ik zoek rapido de natuur weer op. Mijn GPS zegt dat ik een onverhard pad bereik. Een lokale bewoner blijft even staan kijken hoe ik deze Romeinse steenweg ga bedwingen met deze pak ezel. Dat word lopen maar wat een prachtige locatie. Dit is een rockgarden van wereld formaat ik zie lijnen die ik normaal graag zou afdalen met mijn mountainbike. Boven aan hoop ik geen Portugese honden tegen te komen die mijn elke dag weg blaffen. Aan de top kom ik in gesprek met Jorge Queiros een vriendelijke man die duidelijk ook liefhebber is van fietsen. Met wat Spaans en handgebaren kom ik er achter dat hij een marathonbiker is. Hij bezit ook een prachtig stuk grond verbouwd als familie tuin. De grote gesteente sculpturen zijn natuur verschijnselen volgens hem, het lijken wel hunebedden. Met de bergen in mijn uitzicht weet ik dat ik door moet gaan. Een Portugees dag menu volgt. Nieuwe energie geeft mij de kracht de 1000 m hoge berg te beklimmen. De weg gaat van gebroken asfalt over in onverharde gravel met een prachtig uitzicht over het dal. Boven aan bevind ik me in laaghangende wolken en begin ik stapvoets aan de natte glibberige afdaling. Het water heeft de weg uitgesleten, het doet met terug denken aan de mountainbike vakantie Annecy. Hier kwam ik samen met Thijmen van de Vrede er achter dat sommige omstandigheden zelfs niet geschikt zijn voor een mountainbike. Dus ik besloot lopende de afdaling voort te zetten over de rollende keien.

Dit pad was het zeker waard als je letterlijk over de hele vallei mag uitkijken en je volledig vrij zicht heb. De boomgrens kwam weer inzicht. Het eerste dorp bracht me op een begaanbare weg die me stuurde naar een heerlijk verharde  afdaling richting de stad Amarente. Tijd voor rust en goede voeding om me klaar te maken voor de resterende 55 km naar Porto.

#geen foto geen video het weer was te droevig....

6 November Amarante to Porto

Bij het openen van mijn gordijnen zag de Portugeese buitenwereld er grijs en nat uit. Vandaag stond Porto op het menu. 55 km zou de atstand moeten zijn, al word dat vaak meer.

Eerst moest ik de juiste weg uit Amarante zien te vinden. Het dal uit en dat werd gelijk een warmingup met een  steile klim.
Vervolgens vervolgde ik mijn route over een oude Romeinse weg. Het lag er beter bij dan de Belgische kasseien al moet je wel verekt goed opletten in deze natte en gladde omstandigheden. Mijn regenjas heeft wonderen vericht deze tocht. En vandaag heb ik mijn eerste lekkeband gehad niet slecht als ik zie in wat voor omstandigheden ik hebn gereden.

In Porto kon ik mezelf opwarmen in het PILOT design hostel. Dit is tot nu toe het mooiste hostel ooit en hier blijf ik dan ook de volgende dagen koolhydraten stapelen

#vmadventure Vila Flor to Lamarse

De achterliggende weg is de IC5 autoweg
Mijn weg had een iets hoger stijging percentage.

Vandaag was het weer zo'n rit waar de kilometers niet opschoten.Van de berg het dal in en vervolgens met zo weinig mogelijk asfalt weer omhoog. Voor je kijken en genieten dan vliegt de tijd voorbij. De 25 kg bagage achter en 6kg voor gaat dan ook liever naar beneden dan omhoog.

In dit gedeelte van Portugal is dan ook geen bar,supermarkt of bank te vinden. Platteland,houthakkers,boeren, mensen zo oud als steen en allemaal genieten ze evenveel van de gezonde leef omstandigheden. De wind uit de kust wil me terug blazen en de klimmen pijnigen mijn kuiten. In de afdaling snijd de wind + rijwind door alles heen en voel ik me als een ijsklontje. In de klim als ik het nog niet warm genoeg heb met 3 lagen kleding komt de zon me weer begroeten.

Dit is afzien maar ook afzien is puur genieten. Je leert zo het comfortabele leven alleen maar meer te waarderen. In Lamarese vind ik een comfortabel hotel en geniet ik van een forse maaltijd geserveerd door vriendelijke dames. Wat houd ik van dit leventje Viva Portugal

#vmadventure from Mogadouro to Vila Flor + Video

De eerste dag slecht weer sinds mijn vertrek. Het was hard werken in deze ruige omgeving. Dat levert dan ook weer wat mooie beelden op.

#vmadventure My ride from Salamanca to Mogadouro Portugal + video

Puur asfalt genieten

Hierbij de beelden van de rit Salamanca - Mogadouro (Portugal)

Commentaar laat ik achterwegen de beelden zeggen genoeg.

Adios Espana Bienvenido Portugal

2 november Salamanca (Espana) - Mogadouro (Portugal)

Volledig uitgerust verliet ik Salamanca langs de Rio Douro die mij zou leiden richtig Portugal. De omgeving veranderde van platteland naar grove steenvlaktes. De bergen konden niet meer ver weg zijn en ik zag ze in de verte dan ook opdoen. Richting Fermoselle stak ik een prachtige stuwdam over die de Douro rivier in bedwang hield. Hierna vervolgde ik mijn weg langs de Douro rivier en bij Fermoselle maakte ik kennis met de oude bevolking van dit dorp. Samen keken we uit op de overkant Portugal. Een prachtige afdaling volgde naar een Portugese stuwdam. What go's down must go's up, Portugal kreeg ik niet cadeau en liet mij eerst kennis maken met een serieuze beklimming. Boven schoof ik dan ook het liefst aan in een Portugees Restaurant. De kaart had mijn al verteld dat er in de weideomtrek weinig bebouwing was. Na eindelijk een café gevonden te hebben vond ik in deze donkere ruimte op de tast de bar. Het personeel warmde zich op bij een smeulend blokje hout in een zowat lege open haard. Met was Spaans en handgebaren vroeg ik of ze wat te eten hadden. Moeizaam kreeg ik een tosti voor elkaar, een kwartier later was de tosti klaar. Prachtig hoe makkelijk deze lokale bevolking hier bezig is (no stress). In de hoop op een slaapplek stelde ik de vraag waar ik kon slapen. In Mogadouro moest ik het zoeken, 17 km verderop (17:45) en zonsondergang. Met wat gezonde stress bereikte ik dan ook Mogadouro in het donker.

3 november Mogadouro - Vila Flor

Na een goede nachtrust zei een bewolkt uitzicht mij goedemorgen. Dit moest de eerste koude regenachtige dag worden van deze reis. Dat werd het dan ook maar met de juiste kleding gaat dat niet in je koude kleren zitten. Mijn voorkeur ging uit naar de mooiste route, dat is niet de makkelijkste route. De Douro Valley liet me niet met rust met zijn vele klimwerk. De prachtige vallei was dit allemaal waard. Als je dan in een dorp komt waar de schaapsherder zijn schapen door de straten leidt en oude vrouwtjes in zwart gewaad passeren ga je even terug in de tijd. Via een onverhard pad bereik ik dan weer mijn route en oja het is al een tijdje aan het regenen maar ik heb er nog steeds plezier in.
Vila Flor is nog 25 km over een locale IC weg. Deze ziet er uit als snelweg maar is een 90 km autoweg. Als ik de keus had reed ik anders maar soms is dit de enige manier, gelukkig letten de lokale bestuurders hier goed op. Een tegemoet komende bestelbus met mannen van dit wegen netwerk roept iets naar mij. Ik roep met handgebaren terug AA Vila Flor, voordat ik het weet heb ik de laatste 10 km een heuse bezemwagen achter mij. Ze loodsen me zo Vila Flor binnen, hier plunder ik dan ook als eerst de voorraad eten. Het was tot nu toe de zwaarste rit  zover ik me herinner maar wat heb ik weer genoten.