 |
| Toscane sempre dritto of te wel rechtdoor |
Maandag 24 juni, na een ontbijt je op straat gooi ik om 8 uur de benen los. De koers ging eerst richting Grosseto. Een andere ciclista maakt daar dankbaar gebruik van en kruipt bij mijn tassen uit de wind.
Na de nodige verkeerde afslagen ga ik dan echt naar Grosseto.
Na een stukje cultuur van Grosseto is het weer tijd voor Toscaanse heuvel chaos, op en neer. Hoe mooi Toscane ook is de heuvels ben je dan op een geven moment wel beu. Dan maak ik er toch gewoon een spelletje van en zie ik de lol er wel weer van in. Na 100 km Toscane was het tijd voor het wat vlakkere Lazio. Het ontbrak behalve aan goede rustige wegen die de goede richting op gingen Dus geel veiligheidsvest aan en dan maar een twee baans autoweg. 90 dat kan sneller denken die Italianen maar ze halen mij netjes via de linker rijbaan in. Rechtdoor en schuin de wind in me rug op het grote blad vliegen de kilometers voorbij. De kustplaatsen verschijnen en ik nader |Ladispoli.
Hier laat ik mijn los zittende crank repareren door Fabrizzio Ferri, de locale wielerheld. Hij runt een zaak onder de naam Professione Ciclismo. Als opgeleid Campagnolo mechanieker vertrouw ik hem dit dan ook helemaal toe. Iedereen wil tussen de lichte carbon racefietsen mijn fiets vasthouden ik word voorgesteld aan iedereen en ze vragen de oren van mijn kop. In een winkel vol schoonheid staat mijn duurzame Merida velo. Na een goede zit in een comfortabele tuinstoel heeft er al iemand een hotel gevonden. Een hotel aan de kust waar ik de zee uit mijn kamer kan horen en hoe toepasselijk eet ik visrijke pasta.
No comments:
Post a Comment