Je moet er wel wat voor over hebben om een Marathon in de Belgische Ardennen te rijden. Gisteravond lag ik dan ook om 10 uur op bed en half 5 was ik klaar wakker. Om 5 uur reden Thijmen en ik richting Waimes ( Malmedy) om daar Les Cimes de Waimes Marathon te rijden. Dit was dan ook de eerste marathon van het jaar. We gingen voor de grootste afstand 85 km.
Aangekomen in Waimes was de temperatuur 3 graden boven vriespunt. We moesten 9:20 aan de start staan met de rest van de kudde. Gelukkig was de thermometer al gestegen naar 8 graden. Vanaf de start was het een inhaalrace richting de startklim. De hartslag steeg en warm trappen zat er niet bij. Na een uur voelden mij benen pas echt lekker aan.
De route had alles wortelpassages,rotsen,veel blubber en dat gecombineerd met technische klimmetjes en steile afdalingen. Wij werden daar natuurlijk hartstikke blij van en stonden dat ook breed lachend op elke foto van de vele fotograven die in de bosjes lagen.
Niet iedereen vond het leuk om af te dalen over natte boomwortels en scherpe rotsen. Dus het was af en toe even wachten tot de lopers beneden waren tot er weer ruimte was voor de bikers. Voor de duidelijkheid het was geen toertocht nee een chrono race. Alles werd getimed met een chip aan je stuur. Opzij, opzij, opzij we hebben ongelofelijke haast, fanatiekelingen gingen vloekend en mopperend door het bos. Voor mij was het een wedstrijd tegen mezelf, sneller klimmen, en vloeiender dalen dan vorig jaar. Mijn gevoel was goed, de afgelopen duur en core trainingen brachten duidelijk resultaat. Bij elke bevoorrading maakte ik vriendelijk gebruik van het voedsel, er ging zelfs nog een gebakken eitje in. Fanfares toeterden ons te gemoed in het bos en er was zelfs een heuse drumband die het klimmen bevorderde.
De plaatselijke skihelling leek wel de Alpe d'huez met alle toeschouwers. In de laatste 16 kilometer reed ik lek en iedereen die ik had ingehaald lachte vriendelijk naar mij. Thijmen was in de laatste 30 km weg gereden om zich compleet op te rijden uit trainingsopzicht. Onderweg kwam ik vriend van VeloModa Richard Wagenaar tegen hij reed deze marathon voor de 2e keer. De dooie mussen vielen ook duidelijk van het dak want er werd serieus afgezien door vele bikers.
Bij aankomst terug naar de auto om daar te picknicken met de nodige pasta en hersteldrank. Dan kijk je op de klok en is het half 4, wow zo benut je een dag nog is goed.
Foto galerij Sportgraf Bestof
No comments:
Post a Comment